Cataract genezen

Oogdruppels die cataract genezen

Cataract is een aandoening waarbij de lens van het oog troebel wordt. De helft van de wereldwijde gevallen van blindheid, voornamelijk in derdewereldlanden die amper toegang hebben tot chirurgische behandelingen, zijn te wijten aan cataract. Cataract is ook verantwoordelijk voor visuele problemen bij 94 miljoen mensen wereldwijd.
Een recente studie toont aan dat een natuurlijke, in ons lichaam aangemaakte chemische stof, cataract kan genezen. De ontdekking werd vastgesteld bij konijnen en honden. Onderzoekers beweren dat als dit ook bij de mens het geval is, de nood om operatief in te grijpen bij cataract stevig zou kunnen afnemen. Uiteraad blijven bepaalde wetenschappers zeer sceptisch.

Alhoewel de eerste tekenen van cataract zich al vanaf een leeftijd van 30 Ă  40 jaar kunnen voordoen, begint het afnemen van het zicht meestal rond de 60 jaar.
J. Fielding Hejtmancik, een geneticus aan de National Institutes of Health die niet aan de studie verbonden was, stelt dat de last voor de volksgezondheid enorm is: bijna iedereen krijgt ermee te maken rond de leeftijd van 80 Ă  90 jaar.
Doorheen onze levens migreren de cellen van de buitengrens van de lens naar het midden van de lens. Terwijl ze dit doen, rekken de cellen uit. Volledige structuren van de cel, zoals de nucleus en de mitochondriën, breken af en verdwijnen uiteindelijk volledig. Op die manier zorgen ze er zo voor dat ons zicht vertroebelt. De cellen in de buitengrens van de lens zijn jong, terwijl de cellen in het centrum al aanwezig zijn sinds de geboorte.

KristallensNieuwe lenscellen, die aangepaste huidcellen zijn, ontstaan aan de buitenste laag van de ooglens en migreren naar de “evenaar”. De cellen persen zich naar het centrum en verlengen. Ze creĂ«ren zo een stapel laagjes vergelijkbaar met de schillen van een ui. Tergelijkertijd ontdoen de cellen zich van hun materiaal zoals het met DNA volgepropte nucleus en mitochondriĂ«n, dit om de lens helder te houden. (Moreau K.L. en King J.A., Trend Mol Med., 2012.)

De lens is opgebouwd uit voornamelijk eiwitten, genaamd kristalline. In feite is de eiwithoeveelheid in de lens groter dan in gelijk welke andere cel in ons lichaam. Zelfs dan blijft de ondersteunende bedekking van het oog transparant en laat het het licht toe beelden te projecteren op ons netvlies. De reden voor deze helderheid is te vinden in de manier waarop de kristallines geordend worden. Net zoals bij muggenramen kan met de juiste positionering het licht doorgelaten worden.

Vele factoren beĂŻnvloeden de structuur van deze eiwitten doorheen ons leven en zorgen ervoor dat de cellen samenklonteren en zo ons zicht blokkeren.

Blootstelling aan UV-licht is Ă©Ă©n van de boosdoeners: het oxideert eiwitten en verandert hun structuur. Ook bepaalde genetische mutaties kunnen deze klontering veroorzaken. Dit kan uiteindelijk leiden tot vroegtijdige cataract. In deze mutaties vond opthalmoloog Kang Zhang van de universiteit van CaliforniĂ« een idee voor de nieuwe behandeling van cataract. Hij beweert in het toonaangevend blad Nature op 22 juli dit: “Door families verspreid over heel de wereld te screenen op mutaties die het zicht beĂŻnvloeden, vonden we vier kinderen in twee families met genetische afwijkingen in een enzym genaamd lanosterol synthase. Zoals de naam suggereert, maakt dit enzym lanosterol aan.
De onderzoekers vermoedden dat de lanosterol het opeenhopen van de eiwitten in het menselijk oog voorkomt. Om dat te testen, werden cellen met kristalline klonters in een petri-schotel onderzocht. En inderdaad, na lanosterol aan de mix toegevoegd te hebben, verspreidden de eiwitaggregaten zich. Zhang’s team concludeerde dat lanosterol de kristallineklonters afbreekt zoals een detergent dat doet met vetten.
Aangemoedigd door dit resultaat, testte het team de lanosterol uit als oogdruppels. Dit pasten ze toe op honden. Men stelde vast dat men met die oogdruppels cataract bij de honden kon genezen over een periode van zes weken. Een gespecializeerde onderzoeker vergeleek dan de voor- en na foto’s van de ogen en gaf ze een score gebaseerd op een veterinaire schaal voor hondencataracten.

“We stelden een toename van de lenstransparantie en een afname van de troebeligheid van de cataract vast”, zei Zhang, suggererend dat lanosteral de evolutie van de ziekte terugschroefde. Aangezien lanosterol natuurlijk in ons lichaam voorkomt, gelooft Zhang ook dat de kans groot is dat bij toekomstige proeven op mensen de bijwerking minimaal zal blijven.

Ogen van honden met natuurlijk voorkomende cataracten, voor en na het ontvangen van de lanosterolbehandeling. Controlegroepen (de twee rechtse kolommen) tonen honden die de behandeling niet ontvingen.(bron :Zhao et al., Nature 2015)

Cataract bij honden
LING ZHAO ET. AL./NATURE

Is er dan eindelijk een behandeling voor cataract gevonden waarbij niet geöpereerd moet worden? Sommige experts blijven sceptisch.
“Het is zeer moeilijk om te concluderen wat het effect op cataract van om het eender welk reagent, inclusief lanosterol, is”, stelt John Clark, bioloog aan de Universiteit van Washington en voorzitter van de Association for Research in Vision and Ophthalmology, ’s werelds grootste organisatie op het vlak van oogonderzoek.

Clark wijst op het feit dat de studie niet rechtstreeks onderzocht of het tekort aan lanosterol de crystallineklonters bij de vier kinderen met cataract veroorzaakte.

Er bestaat volgens Clark ook een kans dat lanosterol het lenskapsel weerhoudt te scheuren, wat op zich bijdraagt aan de vorming van cataract.
“Niet alle cataracten zijn dezelfde, het is geen singuliere aandoening”, stelt UCLA opthalmoloog Joseph Horowitz. Sommige cataracten worden extreem hard, afhankelijk van de fase waarin de aandoening verkeert.
Zhang geeft toe dat lanosterol nog enkele jaren moet bestudeerd worden alvorens er proeven mee uit te voeren op mensen. Het medicijn zal waarschijnlijk ook geen harde cataracten kunnen afbreken. Maar aangezien alle vormen van cataract in relatief milde vorm beginnen, kan een vroege interventie met lanosterol de toekomstige klontering tegengaan.

“We hebben alles gedaan wat we konden om aan te tonen dat lanosterol kristalinne-eiwitten klonters kan oplossen in een eigen celstructuur, dit zowel bij honden als konijnen die cataract hadden.”, zei Zhang. “Natuurlijk moeten we nog meer doen en moeten onze data bevestigd worden door andere onderzoekers. Dit is slechts het begin.”
Horowitz’ scepticisme komt gedeeltelijk voort uit eerdere samenstellingen van natuurlijke stoffen die valselijk gepropageerd zijn als genezingen voor cataract, zoals de antioxidant carnosine (N-acetylcarnosine)
“Carnosine is slangenolie en is niet goedgekeurd door zowel de FDA als het Eye Institute”, zegt Horowitz.
“Ouderdomsproblemen zoals cataract zijn complex en multifactorieel. “Hoewel het idee van een “wondermiddel” ons nog altijd kan inspireren, moeten we dit moment vanuit een wetenschappelijk standpunt bekijken om bij te leren over de myriade natuur van biomedische ouderdomsaandoeningen zoals cataract. Dit om de levenskwaliteit van onze samenleving te verhogen.”
Hejtmancik is het hiermee eens, maar voegt eraan doet dat Zhang’s onderzoek onze kennis verbreedt: “ Ik zie dit onderzoek als het openen van een nieuwe deur en de intrede van een nieuwe richting binnen de cataractbehandeling.”